Ευαισθησίες αρμοδίων… αναρμόδιων!

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ καιρό τα ατυχήματα ανά τον κόσμο, μας κάνουν ολοένα και περισσότερο ευαίσθητους. Τουλάχιστον ως μονάδες, γιατί τελικά εκεί παραμένει το ζήτημα της ευαισθησίας. Από εκεί και πέρα, ως άτομα που ηγούμαστε θεσμούς, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη ευαισθησία.

            Το θέμα των ευαισθησιών που νοιώθουν οι πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας, το έχω αναπτύξει στη στήλη του «Ημεροδείκτη» στην τελευταία σελίδα. Αλλά δεν λέει να τελειώσει, γιατί όλοι αυτοί οι δήθεν «αρμόδιοι» που δηλώνουν τελικά πλήρως αναρμόδιοι, δεν λένε να τελειώσουν! Οφείλεται άραγε στην ιδιοσυγκρασία των λαών ή απλά στις ανθρώπινες μονάδες. Την απάντηση θα μπορούσαν να δώσουν μόνο εξειδικευμένοι ψυχολόγοι, που θα πρέπει  να αναλύσουν την ψυχοσύνθεση ολόκληρων λαών.

            Παράδειγμα ένα: Η Μαλαισία. Χάθηκε ένα θηριώδες αεροπλάνο Μπόινγκ, το οποίο εδώ και δύο μήνες κοντά, δεν έχει βρεθεί  πουθενά. Ούτε καν ένα μικρό κομμάτι από τα πιθανά συντρίμμια του. Η ανικανότητα των αρμοδίων να το εντοπίσουν, δεν οδήγησε κανέναν απολύτως από την κυβέρνηση της Μαλαισίας ή του αεροδρομίου κτλ., να παραιτηθεί! Τίποτα…

            Ένα πλοίο που βούλιαξε στη Νότιο Κορέα και παρέσυρε στον υγρό του τάφο εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως μαθητές! Απίστευτη τραγικότητα. Ο πλοίαρχος, παρίστανε τον ναυαγό και έτρεξε να σωθεί πρώτος! Ο διευθυντής του σχολείου που συνόδευε τους μαθητές, λίγες ώρες μετά τη σωτηρία του αυτοκτόνησε, γιατί θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο επειδή δεν μπόρεσε να σώσει παιδιά. Ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας παραιτήθηκε, όχι μόνο γιατί δεν υπήρξε πρόληψη για το ναυάγιο, αλλά και γιατί κατά την όλη διαδικασία της διάσωσης, όλα πήγαν στραβά. Ένας ψαράς που έσωσε με τη βάρκα του 25 άτομα, λυπόταν μπροστά στην κάμερα και είχε τύψεις, γιατί δεν μπόρεσε να τους σώσει όλους. Γονείς των χαμένων μαθητών σκέφτονται να αυτοκτονήσουν στη θάλασσα, για να είναι κοντά στα παιδιά τους!

            Στην Ελλάδα, όταν πριν από πολλά χρόνια βούλιαξε το «Εξπρές Σάμινα», δεν ίδρωσε το αυτί κανενός! Ούτε ένας από το υπουργείο Ναυτιλίας σκέφτηκε να παραιτηθεί, γιατί πίστευε ότι κανένας απολύτως δεν έφταιγε. Η τραγωδία χαρακτηρίστηκε ως ένα ανθρώπινο λάθος. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην Ελλάδα, σε μεγάλα τραγικά δυστυχήματα, κανένας υπεύθυνος και … αναρμόδιος δεν παραιτήθηκε! Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε…

            Τελευταίο παράδειγμα, στο τραγικό λούνα παρκ του θανάτου στην Αθήνα. Ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού, βγήκε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το ότι η επιχείρηση δεν είχε άδεια, ότι δεν έγιναν ποτέ οι απαιτούμενοι έλεγχοι και ότι υπήρχαν πολλές παραλείψεις, που τελικά οδήγησαν στον θάνατο ενός 13χρονου παιδιού. Ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού, δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει ούτε μια απλή «συγγνώμη» από την οικογένεια του αδικοχαμένου παιδιού!

            Κανένας άλλος από τον συγκεκριμένο Δήμο, ή από την Περιφερειακή Ενότητα στην οποία ανήκει ο Δήμος, κάποιος από το υπουργείο Εσωτερικών, κανένας απολύτως… δεν ένοιωσε υπεύθυνος και αρμόδιος, όχι μόνο να ζητήσει μια συγγνώμη από την οικογένεια… ούτε καν να παραιτηθεί! Ζητάμε πολλά από μια χώρα στην οποία κανένας δεν αισθάνεται αρμόδιος και υπεύθυνος για οτιδήποτε;